يادداشتهاي پراکنده

از بودن و نبودن آدمها می آیند و می روند. چه باقی می ماند؟ در کجا؟ اگر حافظه دیگر آدمها را که خود از بین رفتنی است کنار بگذاری، دیگر چه باقی خواهد ماند. میترسم از اینکه باور کنم هیچ چیز نیست و با خود بزرگ پنداری مفرط گمان میبریم یا دست کم امیدواریم با مردن تمام نشویم و چیز دیگری جای دیگری باشد که حضورمان ادامه پیدا کند و باز هم باشیم. + تاريخ یکشنبه هفدهم اردیبهشت ۱۳۹۶ساعت ۱۰:۲۶ ب.ظ نويسنده اميد اميدي | ,بودن,نبودن ...ادامه مطلب